Zobacz o co pytali inni rodzice

Pediatra

Ewelina Radgowska:

Dzień dobry, dziękuję za wiadomość. Dziecko trzyletnie mówi już nawet około tysiąca słów, buduje kilkuwyrazowe zdania i większość jego wypowiedzi jest zrozumianych przez otoczenie ( nie tylko przez osoby najbliższe takie jak np. mama czy tata). Nie wiem jaki jest zasób słownictwa Państwa dziecka- jeśli dziecko porozumiewa się tylko za pomocą pojedynczych słów- bardzo mocno zachęcam do wizyty u logopedy/neurologopedy, który całościowo zbada dziecko i na podstawie szczegółowego wywiadu, obserwacji i badania dziecka określi jaki jest poziom rozwoju komunikacji i mowy dziecka oraz w jaki spspób należy dziecko stymulować, być może będzie potrzeba objęcia terapią. Polecam jeszcze przed wizytą u specjalisty sporządzić listę słów mówionych przez dziecko spontanicznie ( nie takie, które są powtórzeniem po tym co powiedział rodzic). Zachecam by zapisać w jaki sposób dane słowo brzmi i co oznacza, np. jeślid ziecko,gdy widzi psa i mówi np. hau- zapisujemy to hau- pies. To będzie bardzo ważna informacja dla logopedy. W domu staramy się mówić do dziecka będąc na wysokości jego wzroku, pokazując interesujący przedmiot na wysokości naszych ust i podając jego nazwę lub wyrażenie dźwiękonaśladowcze, szukać zabaw, które polegają na naprzemienności - np. rzucanie do siebie piłki ,za każdym razem poprzedzając rzut np. wyrażeniem "bam albo "piła"-następnym razem,gdy będziemy rzucaćdo dziecka, poczekajmy chwilę,zatrzymajmy się, by dziecko próbowało nas sprowokować do działania- gesten/sprzjrzeniem, a może "bam", które wcześniej od nas słyszało. Ze względu na wiek dziecka rekomenduję wizytę u logopedy.

Neurologopeda

Ewelina Radgowska:

Dzień dobry, dziękuję za wiadomość. Normy dla dziecka dwuletniego dotyczące zasobu słownictwa wskazują, że dziecko w tym wieku mówi od około 50 do 300 słów, dziecko 2,5 letnie z każdym tygodniem nabywa nowe słownictwo. Dziecko w tym wieku powinno już budować wypowiedzi dwuwyrazowe, proste zdania- np. mama am (Mamo chcę jeść) . Bardzo zachęcam do wizyty u logopedy/neurologopedy, który oceni stan mowy i komunikacji dziecka, sprawdzi, czy wszystkie czynniki konieczne dla rozwoju mowy są prawidłowe i na tej podstawie dobierze odpowiedni sposób stymulacji rozwoju dziecka. W domu staramy się mówić do dziecka będąc na wysokości jego wzroku, pokazując interesujący przedmiot na wysokości naszych ust i podając jego nazwę lub wyrażenie dźwiękonaśladowcze, szukać zabaw, które polegają na naprzemienności - np. rzucanie do siebie piłki ,za każdym razem poprzedzając rzut np. wyrażeniem "bam albo "piła"-następnym razem, gdy będziemy rzucać do dziecka, poczekajmy chwilę, zatrzymajmy się, by dziecko próbowało nas sprowokować do działania- gestem/spojrzeniem, a może "bam", które wcześniej od nas słyszało. Proszę pamiętać, że mowa nie polega na powtarzaniu po rodzicu, w związku z tym w tych wszystkich zabaw i działaniach rodzic prezentuje użycie danego dźwięku, ale potem zatrzymuje interakcję robi pauzę, tak, by dziecko miało motywację, do sprowokowania rodzica do kontynuowania zabawy. Ze względu na wiek dziecka rekomenduję wizytę u logopedy.

Neurologopeda

Ewelina Radgowska:

Dzień dobry, dziękuję bardzo za wiadomość. Ustalenie konkretnej przyczyny takiego stanu rzeczy wymaga obserwacji sposobu pobierania pokarmu i oceny możliwości motorycznych dziecka- zatem najlepszą formą pomocy dziecku byłoby zgłoszenie się do logopedy/neurologopedy/ terapeuty karmienia. W Pani wiadomości dostrzegam informacje, które mogą być ważną wskazówką diagnostyczną- zachęcam, by się temu przyjrzeć. Wyłania się tu aspekt odbioru sensorycznego pokarmów – ze względu na ich konsystencję i strukturę. Proszę zauważyć, że kanapka z wędliną to dwie połączone ze sobą faktury zupełnie inaczej odbierane przez jamę ustną i wymagające od dziecka większego wysiłku w opracowaniu tej konsystencji w jamie ustnej niż zjedzenie oddzielnie chleba i wędliny. Zupa może być samym płynem i wymagana innej pracy jamy ustnej niż zupa, w której coś pływa ( to już połączenie płynu i kawałka- dwie różne faktury)- terapeuta powinien sprawdzić, czy tendencja ta wynika np. z trudności stricte motorycznych, czy bardziej wiąże się to konsystencją i strukturą pokarmu. Słoiczki nawet z te z kawałkami, najczęściej struktura papki jest bardziej gęsta, a dla niektórych dzieci jest to łatwiejsze do opracowania lub przełknięcia. Zachęcam do konsultacji ze specjalistą, który pomoże określić charakter trudności, to pozwoli dopasować odpowiednie działania. Jeśli dziecko woli,by kanapka była rozdzielona, to nie wywieramy presji na jedzenie jej w całości- warto podać wędlinę i chleb/bułkę oddzielnie, najlepiej tak,by produkty nie dotykały się. Często taka forma podania pokarmu dla dziecka jest dobierana jaka bezpieczniejsza, a częsta ekspozycja, kontakt z pokarmem pozwala na stopniowe oswajanie się z nim. 

Edukatorka laktacyjna

Aleksandra Godlewska:
Nie ma potrzeby przygotowywać i przyzwyczajać piersi w ciąży do karmienia. Odchodzi się od tego. Po porodzie, po pierwszym kontakcie piersi z dzieckiem natura zrobi swoje. Częste przystawienie do piersi zahartuje je do karmienia

Edukatorka laktacyjna

Aleksandra Godlewska:
Przyczyn może być wiele-zaburzenia pracy tarczycy u mamy, złe opróżnianie piersi przez dziecko- zła technika, zbyt rzadkie lub krótkie ssanie, problem z wędzidełkiem, albo poprostu kryzys laktacyjny. czasem to "skok rozwojowy" dziecka. Nie da się jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie nie widząc dziecka, mamy i Waszego karmienia

Edukatorka laktacyjna

Aleksandra Godlewska:
To zależy ile czasu minęło od jej zakończenia. Trzeba pobudzić gruczoł do pracy- dzieckiem, laktatorem.Można wspomóc się preparatami typu nan care mama lacto- to galaktogogi które działają prolaktacyjnie. Natomiast w głównej mierze ro regularna stymulacja piersi

Psycholog

Paulina Nowakowska:
Dla dzieci w wieku przedszkolnym (3-5 lat) diagnoza ADHD może być trudna, ponieważ w tym wieku dzieci często wykazują pewne poziomy niepokoju, impulsywności i nadmiernego ruchu, które są normalne w rozwoju. W większości przypadków jest to element dzieciństwa który mija 😊 Jednak jeśli te objawy są znacznie bardziej nasilone i wpływają negatywnie na codzienne funkcjonowanie można skonsultować się z lekarzem lub specjalistą, takim jak psychiatra, psycholog lub neuropsycholog, aby przeprowadzić dokładną ocenę i diagnozę ADHD.

Psycholog

Paulina Nowakowska:
przygotowanie trzylatka do adaptacji w przedszkolu to ważny i często bardzo ciężki proces. Pamiętajmy o tym, że każde dziecko adaptacje przechodzi w swoim tempie, jednemu dziecku wystarczą 2 tygodnie, drugiemu może zając to pół roku.  Na szczęście jest kilka sprawdzonych sposobów które mogą pomóc w przygotowaniu trzylatka do przedszkola: 1.        Rozmawiaj z dzieckiem: Opowiedz mu o przedszkolu, co tam się dzieje, jak będą się bawić z innymi dziećmi i na czym będą polegały codzienne zajęcia. Możesz także przeczytać dziecku książki lub oglądać filmy związane z tematem przedszkola, aby pomóc mu zrozumieć, czego się spodziewać. 2.        Zwiedzaj przedszkole: Zorganizuj wizytę w przedszkolu, jeśli to możliwe. Pozwól dziecku zobaczyć nowe miejsce, poznać nauczycieli i zorientować się, jakie są dostępne zabawki i zajęcia. To pomoże dziecku poczuć się bardziej komfortowo, zanim rozpocznie regularne uczęszczanie do przedszkola.3.        Ustanów rutynę: Pomóż dziecku przyzwyczaić się do rutyny, która będzie podobna do tej w przedszkolu. Na przykład, ustal stałe godziny snu, jedzenia i zabawy, aby dziecko miało poczucie bezpieczeństwa i przewidywalności. W przedszkolu również będą mieć ustaloną strukturę dnia, dlatego warto wprowadzić podobne nawyki w domu. 4.        Buduj umiejętności społeczne: Pracuj z dzieckiem nad budowaniem umiejętności społecznych, takich jak dzielenie się, współpraca i wyrażanie emocji. Daj dziecku możliwość interakcji z innymi dziećmi na placach zabaw, w parkach lub podczas spotkań z rówieśnikami. To pomoże mu poczuć się pewniej podczas interakcji z innymi dziećmi w przedszkolu.5.        Wyraź wsparcie i pewność: Przekaż dziecku, że jesteś tu dla niego i że przedszkole to miejsce, w którym będzie mogło się rozwijać, poznawać nowych przyjaciół i mieć wspaniałe doświadczenia. Podkreśl, że przedszkole to normalna część dorastania i że wiele dzieci tam chodzi. 6.        Zabierzcie do przedszkola ulubioną rzecz– po wcześniejszym ustaleniu z „Ciocią”. Pozwól dziecku zabrać ze sobą ulubioną zabawkę, kocyk lub inną rzecz, która sprawi mu poczucie bezpieczeństwa w nowym środowisku. To może być tzw. "przedmiot pocieszający", który pomoże dziecku przetrwać początkowy okres adaptacji. PS adaptacje do przedszkola przechodzimy też my rodzice – bardzo często jest to trudniejsze dla mamy i taty niż dla dziecka – dajmy sobie czas 😊 

Psycholog

Paulina Nowakowska:
Przekonanie dziecka do wcześniejszego chodzenia spać to utrapienie wielu rodziców, odpowiednia ilość snu jest kluczowa dla zdrowia, energii i dobrego samopoczucia. Na szczęscie jest kilka strategii które mogą pomóc i warto je spróbować wprowadzić 😊 ( prywatnie jestem mamą 2 chłopców rok po roku i u nas te strategie się sprawdzają) 1. Ustanów konkretną rutynę: Wprowadź regularną rutynę przed snem, która pomaga dziecku przygotować się do snu. Może to obejmować działania relaksacyjne, takie jak czytanie książek, ciche rozmowy, kąpiel lub uspokajające czynności. Utworzenie stałej rutyny może pomóc dziecku w przyjęciu i przyzwyczajeniu się do wcześniejszego chodzenia spać.2. Stwórz przyjemną atmosferę: Utwórz w sypialni dziecka spokojną, przyjemną i przytulną atmosferę. Zadbaj o odpowiednie oświetlenie, odpowiednią temperaturę i wygodne pościel. Unikaj nadmiernego hałasu lub stymulacji, która może utrudniać zasypianie.
3.        Ogranicz ekran: Ogranicz czas spędzany przed ekranem, zwłaszcza tuż przed snem. Emitowane przez ekrany światło niebieskie może zakłócać naturalny rytm snu. Zachęcaj dziecko do wyłączania urządzeń elektronicznych przed snem i zamiast tego proponuj mu spokojne aktywności, takie jak czytanie, rysowanie lub słuchanie muzyki relaksacyjnej.
4.        Bądź konsekwentny/a: Ustal konkretną porę chodzenia spać i trzymaj się jej konsekwentnie. Dzieci potrzebują jasnych i spójnych oczekiwań, dlatego ważne jest, aby trzymać się ustalonego harmonogramu i nie ulegać prośbom o późniejsze chodzenie spać.
5.        Buduj pozytywne skojarzenia: Twórz pozytywne skojarzenia związane z wcześniejszym chodzeniem spać. Możesz na przykład czytać dziecku ulubioną książkę przed snem
PS. Przed snem nie probujmy dziecka zmęczyć ( skutek będzie odwrotny do zamierzonego -  wtedy się dzieci jeszcze bardziej nakręcają i wariują).

Psycholog

Paulina Nowakowska:
By pomóc dziecku zrozumieć, dlaczego nie powinno oceniać innych negatywnie na głos i zachęcić je do wyrażania pozytywnych myśli i słów, możesz zastosować kilka strategii:
1.        Uświadomienie roli empatii: Wyjaśnij dziecku, że wszyscy ludzie mają różne uczucia i że ocenianie innych negatywnie może sprawić, że będą się źle czuć. Wspomnij, jak sami chcielibyśmy być traktowani przez innych i dlaczego empatia jest ważna.
2.        Nauczanie szacunku i tolerancji: Wprowadź pojęcia szacunku i tolerancji, które są kluczowe dla zdrowych relacji międzyludzkich. Pomóż dziecku zrozumieć, że każdy ma prawo do swoich uczuć, opinii i wyborów, nawet jeśli się od nas różnią. Tutaj mogą być pomocne książeczki dla dzieci dostępne w ksiegarniach: np. Hiedi France „Empatia”
3.        Wzmacnianie pozytywnego myślenia: Skupiaj się na chwaleniu dziecka za wyrażanie pozytywnych opinii i myśli na temat innych. Pochwal je, gdy zauważa dobre cechy, dokonania lub zachowania innych osób. To pomoże dziecku zauważyć i koncentrować się na pozytywnych aspektach innych ludzi.
4.        Utrzymywanie otwartej komunikacji: Zachęcaj dziecko do rozmów na temat swoich odczuć i do zadawania pytań na temat innych osób. Daj mu przestrzeń do wyrażania wątpliwości, a następnie odpowiednio na nie reaguj, wprowadzając pozytywne perspektywy.
5.        Wdrażanie zasad niezależności: Zachęcaj dziecko do myślenia samodzielnego i wyciągania wniosków na podstawie własnych doświadczeń. W ten sposób może nauczyć się, że ocenianie innych negatywnie może być niesprawiedliwe i niepełne.
6.        Rola modelowania: Pamiętaj, że dzieci uczą się przez obserwację i naśladownictwo. Bądź pozytywnym modelem dla swojego dziecka, unikaj negatywnych komentarzy na temat innych osób i staraj się być empatycznym i szanującym wobec innych.
7.        Cierpliwość i konsekwencja: Pamiętaj, że nauka nowych zachowań wymaga czasu. Bądź cierpliwy/a i konsekwentny/a w swoich przekazach, aż dziecko zrozumie, jakie są właściwe sposoby wyrażania opinii o innych osobach.